روس ها مقصر اصلی فاجعه تایتانیک

به گزارش صدای وکیل ؛ امروز سال روز بزرگترین فاجعه ی دریایی تاریخ است. بشر در طول جنگ جهانی دوم فجایع بزرگی را به خود دید اما بدون شک انهدام کشتی “ویلهلم گوستلوف” یکی از بدترین این فجایع بود. این کشتی که پناهندگان آلمانی را در خود جای داده بود، در ۳۰ ژانویه سال ۱۹۴۵ توسط اژدر زیردریایی اتحاد جماهیر شوروی غرق شد و منجر به مرگ نزدیک به ۹ هزار و پانصد نفر گردید.

نماد پروپاگاندای نازی ها چگونه وارد جنگ شد؟

کشتی ویلهلم گوستلوف توسط نازی ها و به عنوان یک نماد تبلیغاتی برای جلب توجه مردم و پاپاراتزی ها ساخته شد. این کشتی در ابتدا به عنوان یک کشتی تفریحی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۳۳ گوستلوف بسیاری از شهروندان آلمانی و توریست ها را در آبهای بالتیک جا به جا می کرد.

ویلهلم گوستلوف که در نیمه اول دهه ۳۰ به یکی از نمادهای پروپاگاندای نازی ها تبدیل شده بود با آغاز جنگ جهانی دوم به عنوان یک بیمارستان دریایی مشغول به کار شد. این بیمارستان در نخستین ماموریت خود در دریای بالتیک، ۶۵۰ نفر از سربازان زخمی را پذیرفت.

آخرین ماموریت گوستلوف تبدیل به یک فاجعه شد

با اوج گرفتن جنگ جهانی دوم و برتری نیروهای متفقین بر آلمان نازی و به خصوص تصرف مرزهای آلمان توسط نیروهای شوروی کاربری گوستلوف نیز تغییر کرد. این کشتی دریایی ماموریت یافت که پناه جویان آلمانی و گروهی از سربازان را از بندر گوتن‌هافن به سوی شهر کیل ببرد.

آمار مسافران کشتی ۱۷۳ نفر خدمه، ۸ نفر افسر و پرسنل آموزشی و مردان یگان دوم زیردریایی آلمان، ۳۷۳ نفر پرسنل زن کمک رسان، ۱۶۲ نفر سرباز زخمی و ۸٫۹۵۶ نفر مهاجر جنگ زده بود که در کل شمار آنان ۱۰٫۵۸۲ نفر می‌رسید.

این کشتی در ۳۰ ژانویه ۱۹۴۵ توسط یک زیردریایی شوروی و به فرمان کاپیتان آلکساندر مارینسکو (Alexander Marinesko) مورد هدف قرار گرفت و کمتر از ۴۵ دقیقه غرق شد.

روایتی تلخ از غرق شدن بیش از ۹ هزار انسان

کشتی ویلهلم گوستلوف به سرعت توسط نیروهای شوروی شناسایی شد و به فرمان مارینسکو سه اژدر توسط زیردریایی روس به آن شلیک شد. این انفجارها باعث شد کشتی سوراخ شود و آژیرها به صدا در بیایند. بسیاری از مسافران بر این گمان بودند که کشتی به مین دریایی اصابت کرده اما کاپیتان کشتی به سرعت فهمید که اژدر به آن شلیک شده است.

با سوراخ شدن کشتی مردم سراسیمه به طرف طبقات بالایی کشتی حرکت کردند. به دلیل سیستم خاص کشتی در مواقع اضطراری، درهای ویلهلم گوستلوف قفل شد و مردم عملا در یک محوطه گیر افتادند. این اتفاق باعث شد ترس در بین مردم بیشتر شود. بسیاری از آنها با کشتی مواجه بودند که هر لحظه بیشتر در آب فرو می رفت. این امر مردم را بیشتر می ترساند و باعث شد شروع به تقلاهای بیهوده کنند؛ تقلاهایی که باعث خفگی بسیاری از کودکان و زنان شد.

ملوانان کشتی با عجله توانستند کشتی های نجات را به آب بیندازند. در آن زمان از سال معمولا هوای بالتیک خیلی سرد نبود و دمای آب به طور متوسط ۱۲ تا ۱۴ درجه بود اما از شانس بد خدمه و مسافران، در آن سال، سرمای بی‌سابقه ای بر بالتیک حکم فرما شد. بر اساس اعلام کارشناسان، دمای آب دریا در آن زمان به ۱۰ درجه زیر صفر رسیده بود. این اتفاق باعث شد بسیاری از قایق های نجات یخ زده و از کار بیفتند.

همچنین بسیاری از مسافران به علت کم بودن تعداد قایق ها و با دیدن غرق شدن تدریجی کشتی، خود را به آب انداخته و به سرعت یخ زدند. کاپیتان کشتی خود سوار بر یک قایق ۱۰ نفره شد و به سرعت فرار کرد. بسیاری از ملوانان همراه او سعی کردند مسافرانی را که در آب دست و پا زده و با ناله و فریاد طلب کمک می کردند، نجات دهند اما کاپیتان مانع از این کار شد و با فریاد می گفت: “احمق ها! جا نداریم… اگر قایق سنگین شود همه غرق می شویم.”

بعد از فاجعه چه اتفاقی افتاد؟

بعد از غرق شدن کشتی، نیروهای آلمانی سر رسیده و تلاش کردند برخی از گرفتارها را نجات دهند. به گفته برخی از این اشخاص، سطح آب بسیار سرد بود، جنازه بسیاری از زنان و کودکان در سطح آب خشک و چنان سنگین بود که دو مردم قوی هیکل هم نمی توانستند آن ها را تکان دهند.

خبر فاجعه ویلهلم گوستلوف زیاد در جراید آلمان منتشر نشد. از نظر سران نازی این خبر روحیه مردم آلمان را که در شرایط بسیار بدی بودند، پایین می آورد. از این رو، به دستور مقامات این خبر در روزنامه ها منتشر نشد اما بعد از پایان جنگ، بسیاری پرده از این فاجعه برداشتند و به خصوص اقدام ضد انسانی روس ها را محکوم کردند.

این فاجعه دریایی به عنوان بزرگترین فاجعه انسانی در دریا شناخته می شود و هر روز نیز بیشتر از روز گذشته مشهور می شود. امروزه فیلم ها و رمان های بسیار زیادی در رابطه با این فاجعه ساخته و نوشته شده است. رمان در آغوش دریا (اثر روتا سپتیز) و فیلم مستند آخرین سفر ویلهلم گوستلوف از جمله مهم ترین آثار در این رابطه اند.

روایت روس ها از فاجعه ی ویلهلم گوستلوف

اگرچه از نظر بسیاری از کارشناسان، حمله به ویلهلم گوستلوف مصداق جنایت جنگی است اما خود روس ها معتقدند چنین چیزی درست نیست و کاپیتان مارینسکو خلاف قوانین جنگی عمل نکرده است. اسپوتنیک در رابطه با فاجعه کشتی ویلهلم گوستلوف می نویسد: “کشتی ویلهلم گوستلوف صدمات شدیدی متحمل شد و پس از حدود یک ساعت غرق شد. فقط ۲۵۰۰ نفر از سرنشینان آن زنده ماندند. بیشتر کشته شدگان ، پناهجویان غیرنظامی بودند، به همین دلیل برخی از مورخان غربی، مارینسکو را جنایتکار جنگی می نامند اما در واقع این افسر اتحاد جماهیر شوروی هیچ یک از قوانین مکتوب و نانوشته جنگ را نقض نکرده بود. اولاً: کشتی ترابری آلمانی ویلهلم گوستلوف حامل سلاح بود، که او را به یک هدف آشکار تبدیل شده است. ثانیا: سربازان ارتش در حال جنگ را  حمل می کرد. ثالثاً : یک کشتی جنگی آن را اسکورت می کرد و علامت کشتی بیمارستانی  را نداشت.”